In de documentaire “La Marelle” brengt Laura De Baudringhien experimentgewijs de buren uit aangrenzende tuintjes van haar appartement in Anderlecht/Clemenceau samen. Ze nodigt ze uit om elkaar voor het eerst te ontmoeten in een radicaal andere context, namelijk een black box studio. Met de studio als common ground, maakt het gaashekwerk plaats voor een abstracte setting met een wit lijnenpatroon en enkele tuinobjecten ter referentie. Vanuit deze gelijke noemer onderzoeken ze samen, in al hun diversiteit, anonimiteit en ontmoeting. "Niets moet en alles kan’" is daarbij het motto en gaandeweg stellen ze de bestaande orde in vraag: Hoe verhouden we ons tot elkaar? Wat als de hekjes er niet zouden zijn? Maken ze dan ruimte voor andere dingen? Welke dingen? Hoe kunnen we samenleven in een grootstad als Brussel?