Witloof telen wordt traditioneel overgedragen van generatie op generatie.
Bij de familie Cooremans werd een andere traditie doorgegeven: zwijgen.
Alles toedekken.
Volledige duisternis is noodzakelijk om het witloof zijn typische bitterzoete smaak te geven.
Elke aanraking met licht maakt het loof groen – en de smaak extreem bitter.
Is dat zwijgen een stil verbond?
Een vorm van liefde?
Wat groeit er onder het zwijgen?