De laatst overgebleven bewoner (arbeider) vertelt het verhaal van zijn buurt: de dokken in Gent. Zijn verliezen, zijn opofferingen, zijn overwinningen, de traagheid van het leven, de snelheid van verandering, hoe de tijd tussen dit alles doorglipt. De film schetst een universele metafoor voor hoe het oude moet plaats maken voor het nieuwe en alle fysieke en metafysische consequenties van dien. Op deze kruising vinden we menselijke, creatieve, zoekende mensen en taferelen.