Stef is een jonge transgender die bij zijn moeder woont. Voor een feestelijke gelegenheid wenst zij dat hij een jurk aantrekt. Daar heeft Stef absoluut geen zin in. Ze bonkt boos op de deur en roept dat Stef moet opschieten. Ze noemt hem daarbij ‘Stefanie’. Hij hoopt steun te vinden bij zijn vriend Brutus de panda.
Net wanneer hij op het punt staat toe te geven en toch de jurk aan te doen, praat zijn vriend Brutus het uit zijn hoofd en moedigt hem aan toch zijn gevoel te volgen. Dan trekt Brutus zelf het kleed aan en trekt een onzekere Stef mee naar de living. Daar zit het bezoek al te wachten. Zijn joviale nonkel en zijn tante groeten hem. Ze spreken Brutus aan als meisje en lijken niet te merken dat Brutus er absoluut niet als een meisje uitziet. Hij doet zelfs zijn best niet om zich vrouwelijk te gedragen. Stef begrijpt er niets van en durft niet te reageren.
Het gebonk van zijn moeder brengt hem terug uit wat een rare dagdroom lijkt te zijn. Stef kijkt naar de jurk. De stem van Brutus roept hem. Stef negeert hem. Brutus roept hem opnieuw. Stef kijkt dit keer wel op. Hij ziet Brutus de beer zitten op de plaats waar Brutus de jongen zat. Hij twijfelt even, maar realiseerd snel dat hij moet doen wat zijn hart zegt. Stef begrijpt zijn dagdroom en bedankt zijn vriend. Hij gooit de jurk opzij en doet aan wat hij zelf wil.