Lina, een vrouw van in de twintig, verstrengeld in de nutteloosheid van het leven en met een passie voor fotografie, blikt terug op het allerlaatste gedicht dat haar vader schreef. Op abstracte wijze brengt hij een ode aan het kind-zijn en het optimisme. Dit gedicht dat haar als achtienjarig meisje diep raakte motiveert haar om een optimistischere kijk te hebben op het leven.